Odlagalište tuđih problema !
Piše: Ljubiša Malenica
Britanski plan da deportuje pedeset hiljada migranata na Balkan, jeste priznanje greške i odraz realpolitičkog proračuna. Očigledna je i njegova imperijalna dimenzija, gde se migranti koriste kao sredstvo destabilizacije prostora naseljenog Srbima.
Zemlje Zapada prolaze kroz socio-demografsku agoniju. Za takvo stanje, krivica leži na njima samima. Stanovnicima zapadnih država obećavana je multikulturna utopija, integracija stranaca, ekonomski rast i razvoj te poboljšanje životnoga standarda i kvaliteta života. Obećavan je stalni napredak u bolje.
Nošen arogancijom sretnih istorijskih okolnosti dvadesetoga vijeka, Zapad je kao objektivnu realnost prihvatio iluziju superiornosti sopstvene kulture i univerzalnosti svojih specifičnosti vrijednosti. Iz date arogantnosti proizašlo je uvjerenje da se stranci – nosioci tuđe kulture, obrazaca ponašanja i tradicija – mogu bez većih poteškoća asimilovati, odnosno da su, u svojoj suštini, inferiorni.
Savremena migrantska kriza kojom je zahvaćen evropski kontinent, posebno njegov zapadni dio, najilustrativnije oslikava trenutnu krizu Zapada koja iz, relativno prostih, problematika migracije, ekonomije i demografije prerasta u mnogo ozbiljniju krizu identiteta zapadnih država i naroda koji ih naseljavaju. Da li će Ujedinjeno Kraljevstvo i dalje biti ono što je danas kada, prema najnovijim istraživanjima, autohtono stanovništvo postane manjina 2070. godine?
Mogući plan britanskih vlasti da pedeset hiljada migranata vrate, ne u zemlje porijekla već na prostor Balkana, istovremeno je priznanje greške i odraz realpolitičkog proračuna.
Decenijska migraciona politika zapadnih zemalja je bila greška, no prebacivanje migranata na prostor Balkana je pokušaj da se i ta greška iskoristi za realpolitičke potrebe imperijalne spoljne politike Londona, odnosno da se ovaj ljudski elemenat iskoristi kao sredstvo hibridnoga ratovanja i destabilizacije prostora prvenstveno naseljenog Srbima.
Migranti su bezbjednosni problem, posebno kada se govori u kontekstu BiH i radikalnih islamističkih struktura koje postoje unutar nje. S obzirom da govorimo o desetinama hiljada osoba, neminovno je da bi se među njima pronašli voljni regruti terorističkih i kriminalnih organizacija.
Istovremeno, migrantski problem ne ostaje ograničen na pitanje bezbjednosti već duboko zalazi i u pitanja demografije, kulture, identiteta, sastava stanovništva te homogenosti nacionalnog kolektiva kao ključnoga preduslova bezbjedne zajednice.
Stav struktura Republike Srpske po ovom pitanju je jasan i, što je važnije, ispravan. Datim stavom se iznova potvrđuje da osjećaj za suverenost i državnost, unutar BiH, postoji prevashodno u Republici Srpskoj, koja odbija da postane odlagalište tuđih problema zarad prolaznih i maglovitih političkih obećanja i navodnih ustupaka, posebno u kontekstu napretka ka članstvu u Evropskoj Uniji čiji smisao sa svakim danom postaje, objektivno posmatrano, sve upitniji.
Pitanje migranata nije dnevnopolitički narativ, već problematika dugoga trajanja. Putem sredstava savremene komunikacije svjedočimo poražavajućim rezultatima loših politika zapadnih država upravo po pitanju migracija te odnosa prema istima kao društvenim, no i političkim fenomenima. Nije slučajnost da je američki politolog, Keli Grinhil, proučavajući migracije podvukla postojanje politički motivisanih migracionih kretanja koje je nazvala “oružjem masovne migracije”.
Migracije i migranti ne predstavljaju rješenje izazova sa kojima se susreću zemlje Balkana. Naprotiv, zapadno iskustvo pokazuje da se javljaju kao izvori dalje društvene destabilizacije. U interesu srpskoga naroda jeste nastavak na daljem ulaganju u pronatalitetne politike, snaženju seoskih domaćinstava i zajednica – ne samo kao poljoprivrednih dobara već i kao, uopšteno posmatrano, poželjnoga prostora za život – neprestanom radu na povratku onih koji su otišli u inostranstvo te vraćanju Srba kao nacije na one društvene, kulturne i tradicijske obrasce koji su zaista izvorno autohtoni nama i koji su nastali kao izraz našega istorijskog iskustva i postojanja.
Objektivno posmatrano, ne postoji niti potreba niti razlog da se tuđi problemi prenose na prostor Bosne i Hercegovine, bez obzira da li govorimo o entitetima ili pak samoj BiH. U suprotnom, Republika Srpska ima pravo i obavezu prema svojim građanima da nastavi sa razvojem sopstvenih kapaciteta zarad očuvanja bezbjednosti i društvene stabilnosti. Migrantska kriza potresa Evropu, i nastaviće da je potresa, no rješavati dati problem odgovorni su oni koji su ga i stvorili, a to nikako nisu zemlje Balkana.
izvor : Novi Standard/ Centar za društveno-politička istraživanja
