Mali fudbal u Banjaluci pamti dugogodišnju tradiciju
Banjaluka od davnina važi za grad sporta i upravo su veliki talenti svoje karijere započeli na Vrbaskoj ljepotici. Zlatnih dana sporta prisjeća se i bivši fudbaler Zdneko Knežević. Prave vrijednosti poput prijateljstva, kolegijalnosti i fer igre krasile su tadašnja načela sporta.
“Tada je što se tiče situacije u malom fudbalu bila “mala renesansa”, u to doba na svakom igralištu igrao se mali fudbal i bilo je po nekoliko ekipa za razliku od danas, velika selekcija igrača od djece koja su igrala. Tad je mali fudbal kao sport bio najpopularniji.”, prisjeća se Zdenko.
Izgradnja Sportske dvorane Borik 1974. godine omogućila je velike sportske manifestacije u ovog gradu. Među njima su bili i turniri u malom fudbalu, te jedan od prvih 1976. čiji je pobjednik bio klub “Naprijed”. Zdneko Kovačević bio je član ekipe “Plavi 9”.
“Tu ekipu činili su Goran Barišić, Mehtić Orfej i Zoran Radošević koji je sada instruktor tenisa u Americi, a skupio nas je banjalučki privrednik Dado Miketa gdje nam se pridružio profesionalni golman Dubravko Prstojević i Bato Bogdanović. Nikada neću zaboraviti podršku te godine na tribinama za naš tim, cijela dvorana je navijala za nas”, ispričao nam je Zdenko.
Mali fudbal nije bio samo popluaran u Banjaluci, vatrene igrače i navijače imao je širom regiona. Jedan od najpoznatijih koji i danas prati svoju tradiciju jeste “Kutija Šibica” u Zagrebu.
“Tu su se susretale najbolje ekipe i bila je velika čast da pobjednik turnira u banjalučkoj dvorani odlazi na turnir u Zagreb, kao i da timovi iz Zagreba igraju kod nas. Jedan takođe od većih turnira pamtim po pobjedama Mostarskih kiša, gdje je igrao čuveni Savić koji kasnije odlazi i u Ameriku gdje igra američki fudbal”, kaže Knežević.
Zdenko Knežević mali fudbal najviše pamti po pobjedama njegovog tima Granap koji je 1985. uzeo veliku pobjedu od ekipe iz Gradiške “Kozara” rezultatom 5:0.
“To je bila jedna od najuspješnijih ekipa”, prisjeća se Zdneko, “sačinjavali su je igrači Tončo Jakovljević koji je igrao profesionalni fudbal u banjalučkom Borcu, braća Grahovac koji nažalost više nisu sa nama, Vladimir Ljevar banjalučki privrednik, Zoran Kostić, Ranko Delić i Mile Božanić”.
Naredne godine osvojili su drugo mjesto, a 1987. treće. Te godine nepobjedivu konkurenciju činili su igrači ekipe iz vojske koju su vrhunski prvoligaši iz klubova Veleža i Dinama.
Veliki broj sportskih klubova u Banjaluci omogućio je mladima da ostvare potencijal, kao i da putuju te ostavruju brojne pobjede sa timom, bez obzira na materijalnu situaciju. Najvažnijiju ulogu pri otkrivanju sportskih vještina igrala je osnovna škola kako i profesori fizičkog vaspitanja koji su pri pravom usmjeravanju omogućili svima da se bave sportom.
“Fer i kolegijalna igra bila je karakteristična za ovo vrijeme sporta, nije bilo ekcesa, klasično sportsko nadmetanje što mi je ostalo u divnom sjećanju. Sad je materijalni interes zamijenio ljubav prema sportu”, kaže Knežević.
Iako su svaka škola i naselje imali klub koji ih je na turnirima predstavljao pored bezkonkurentnog Borca, jedni od najjačih banjalučkih klubova bili su i “Naprijed” i “BSK” .
Jedan od začetnika malog fudbala u Banjaluci bio je Orhan Jamaković zvani Kuhar. Po profesiji kustos, svoju je ljubav ipak podredio malom fudbalu. Svakako jedan od rodonačelnika i sinonim za ovaj sport u gradu na Vrbasu, a mnogi ga smatraju i odgovornim za karakterističan naziv – fucal.
“Treba spomenuti i Tetu Kapidžića i Emira Jusića kao igrača Borca i Boru Kuburu legendu malog fudbala u Banjaluci. Kao ekipa smo igrali do početka 90ih i skoro svi smo u kontaktu”, kaže Knežević.
Lijepa sljećanja sportisti čuvaju i za kolegu Batu Bogdanovića koji se u 41. godini počeo baviti fudbalom, te sve mlađe sportiste ostavio daleko iza sebe. Ista sjećanja djele i mnogi sa Zdnenkom Kneževićem koji moli sve one sportiste iz zlatnog doba malog fudbala ovog kraja da se jave redakciji Novosti plus kako bi ispričali i svoju priču.
